Samenhang

We zitten in het ‘lokaal’.

Ik zie een bloem, een grote margriet.

Hij lijkt wel in stukken  opgedeeld; ik zie de losse witte bloemblaadjes, het gele hart, de stengel in stukken, losse bladeren.

Telkens haalt iemand één bloemblaadje weg, om dan op te merken dat de bloem nu niet meer een bloem is zoals ie is bedoeld; dan wordt het blaadje terug geplaatst, en komt de opmerking dat de bloem nu weer compleet is, en is zoals ie is bedoeld.

Het thema is samenhang tussen dingen.

De losse onderdelen van de bloem zijn te vergelijken met de gebeurtenissen in een situatie.
Zowel de positieve als de negatieve gebeurtenissen bepalen de volledigheid van die situatie.

Verzet tegen de negatieve, oftewel het uittrekken van één van de bloemblaadjes, maken dat de situatie niet meer compleet is. De situatie leidt dan niet tot het beoogde, gewenste resultaat.

Ook wanneer je de nadruk legt op het ontwikkelen van het bloemhoofd, terwijl er nog geen stengel is, zul je geen bloem kunnen creëren zoals die is bedoeld.

De bedoeling is om elke ‘negatieve’ situatie, oftewel tegenslag, oftewel elke situatie die niet voldoet aan onze verwachting, te omarmen.

(Kipling heeft gezegd: ‘benader elk falen zoals je een triomf benaderd’.)

Door je te verzetten, hoofd in het zand, ontwijken enzovoort creëer je vertraging.

Door mee te gaan met de tegenslag, te zoeken naar manieren om er mee om te gaan, door de confrontatie aan te gaan, blijf je in de stroom, ga je mee met de ontwikkeling  van de situatie.

Je blijft dan met de stroom meegaan. Je blijft dan de samenhang volgen en ondersteunen.

Naast de bloem staat nu een grote ‘fee’ met een gieter die water geeft aan de bloem. Zij maakt duidelijk dat ondanks haar hulp, de bloem zelf haar groei moet bewerkstelligen. Zij kan geen blaadjes aan de bloem ‘zetten’.

De boodschap hier is dat de universele energie ondersteunt, maar niet ingrijpt, niets regelt voor je.

Dan zie ik de bloem, als het ware veranderen in één lange trilling, die recht op staat. Er komt een soort muziek bij aan te pas. Vervolgens gaat die trilling, die slingerende lijn, via een soort boog, een portal, naar een andere plek; tot mijn verrassing staan daar heel veel soortgelijke trillingen samen.

Er wordt uitgelegd dat hier een soort kraamkamer is van de expansie van het universum. Samen, zodra alle trillingen er zijn, wordt een nieuwe vorm (klank?) geschapen, gecreëerd.

De samenhang tussen elke materialisatie, of dat nu in de stof of in de ether vorm is,  is één van de bouwstenen is voor de expansie van het universum.