Als tijd niet bestaat
Stelling: Als tijd niet bestaat
Als tijd niet bestaat, dan is het concept ‘tijd’ een soort ingebrachte, gecreëerde vertraging van het ‘nu’ moment.
Ga maar na: het verleden kun je ‘in een oogwenk’ herinneren en naar je toe halen, zelfs herbeleven; ook de toekomst kun je je levensecht voorstellen.
Ook dan haal je de beleving daarvan in een paar secondes naar het ‘nu’ moment in je huidige realiteit.
Denk aan visualiseren waarbij je de sensaties ‘levensecht’ oproept; en je zorgen maken over iets dat wellicht kan gebeuren is zó reëel dat mensen er fysiek misselijk of zelfs ziek van kunnen worden.
Dus zowel het verleden als de toekomst kunnen levensecht niet gebonden aan de regels van de tijd naar het ‘nu’ worden gehaald.
Hoe komt dat: dat komt doordat je opgedane ervaringen voelt als je door die ervaring gaat. Als je dat doet dan kan een woord, een geur, een gebaar de ervaring in een oogwenk, los van tijd en ruimte jou sensorisch onderdompelen .
Heb je echter niet zozeer op de eerste plaats ervaren, maar louter geregistreerd wat er is gebeurd of kan gebeuren dan heb je een duidelijke tijdbeleving in je geheugen. Dan moet je moeite doen om een ervaring of een beeld naar voren te halen, vaak middels ezelsbruggetjes.
Vergelijk ons leven met een stukje tekenfilm. Wanneer er een tekenfilm wordt gemaakt dan wordt beeldje voor beeldje apart gemonteerd. Het is per beeldje zichtbaar. Wanneer er vertraging wordt ingebouwd in een film dan kun je per beeldje alle details van dat fragment in je opnemen.
Draait de tekenfilm op ‘normale’ snelheid, dan komt het geheel tot leven, wordt het ‘echt’ en ontgaan je weliswaar een heel aantal details maar de grote lijnen kun je blijven volgen.
In ons aardse ‘nu’ staat de ‘projector’ even stil.
We nemen alles op elk beeldplaatje waar, bekijken het, en doen er vervolgens vanalles mee: beoordelen, negeren, koesteren enzovoort. We slaan elk plaatje dan zo goed mogelijk op, elke ervaring.
Wanneer we bijvoorbeeld een geur ruiken zijn herinneringen en associaties direct in het nu: in het nu worden ze vertraagd als het ware als jij daarvoor kiest. Als jij op dat moment aandacht gaat schenken aan die herinnering dan zijn alle details uit een eerdere ervaring weer levensecht in het nu. Daar kun je ze doorspitten, opnieuw ervaren of ordenen.
Dan bestaat er geen logische tijdsordening, dan is alles in het nu.
Het grappige is dat we, wanneer we louter registreren zonder ons onder te dompelen in gevoel en extase, we gebruik maken van een chronologie, een tijds element.
Daar staat tegenover dat ervaringen die we beleefd hebben, ondergaan en doorgemaakt, willekeurig zonder tijdsaanduiding direct opgeroepen kunnen worden. Vanuit gevoel bestaat er geen tijd.
Nog één stapje verder: een droom die je bij het wakker worden ontglipt, hoezeer je ook je best doet om ‘m te herinneren.
Zo’n droom vervliegt net zo snel als dat je je er opeens iets van herinnert en je kunt dat wegglippen met de beste wil van de wereld niet stoppen. Je kunt die (droom) ervaring niet naar believen terug roepen.
Zo’n droom ervaring is dan opgedaan buiten de aardse drie-dimensionele realiteit van tijd.
Sterker nog, op dat moment is die ervaring zelfs nog niet geschikt of bruikbaar voor het eerder beschreven ‘nu’ oftewel ‘pauze’ moment.
Die ervaring staat dan letterlijk buiten de tijd.
Alles gebeurt ‘tegelijkertijd’ op hetzelfde moment, er is geen verleden en er is geen toekomst, er is alleen een aardse vertraging van ervaren, dat we als ijk punt, als referentie punt nemen zodat we iets dat ‘tijd’ wordt genoemd kunnen creëren hier op aarde.
